درست دیدن گاهی ندیدن است

در مراسمی، سخنران از ویژگی های اهل ایمان می گفت و توجه می داد به سیره حضرت رسول(ص) به ویژه بر این نکته تاکید داشت که پیامبر اکرم از بس گوش می دادند به حرف مردم و خوب گوش می دادند، ایشان را به همین صفت اذن” می گفتند اما به رفتار خودمان که می رسید می گفت ما همه زبانیم، زبان”! چند برابر این که بشنویم و بخوانیم، حرف می زنیم و باز هم حرف می زنیم. او از ضرورت ندیدن در برخی شرایط می گفت و به صفت ستار بودن حضرت خداوندگار، اشارت داشت اما ما می پنداریم هتک ستر ها ارزش افزای رفتار ماست. بعد این جلسه و در حال و هوای این سخنان بودم که به این پُست رسیدم در یکی از کانال ها که چنین نوشته بود؛
مراسم عروسی بود، پیرمردی در گوشه سالن تنها نشسته بود که داماد پیشش آمد و‌ گفت: سلام استاد آیا منو می‌شناسید. معلم بازنشسته جواب داد: خیر عزیزم فقط می‌دانم مهمان دعوتی از طرف داماد هستم. و داماد ضمن معرفی خود گفت: چطور آخه مگه میشه منو فراموش کرده باشید ؟