هیچ وقت دیر نیست

البته این به معنی آن نیست که ما برنامه‌ای نداریم یا خود را برای آینده آماده نمی‌کنیم. ما تمام این امور را می‌توانیم انجام دهیم و در عین حال از هر لحظه هم لذت ببریم؛ درست به همان شکلی که بر ما آشکار می‌شود؛ به طور مثال، اگر هدفمان این باشد که هر روز برای آمادگی در آزمون سراسری تست بزنیم، می‌توانیم این کار را  در حالی انجام دهیم که از فرآیند تست‌زنی لذت ببریم؛ نه اینکه دایم به این فکر کنیم که: «آیا این تست یا مشابه آن در کنکور خواهد آمد و اگر تستی مشابه این تست در کنکور بیاید، من می‌توانم به آن پاسخ بدهم؟» یا مدام کتاب تست را ورق بزنیم و از حجم باقی مانده غصه آن بخوریم. 

زمانی که ما خودمان را برای زندگی در لحظه آموزش می‌دهیم، خود را در آن لحظه فرو می‌بریم و زیبایی آن را کشف می‌کنیم. ما یاد می‌گیریم که روی انرژی خود، تمرکز کرده و آن را مدیریت کنیم. حتی زمانی که استراحت می‌کنیم، باید آن لحظه را مزه مزه کنیم. انجام این کار به ما فرصتی برای دوباره شارژ شدن، دوباره تازه شدن و پیدا کردن شفافیت می‌دهد.

اگر یاد بگیریم که از فرایند درس خواندن لذت ببریم، از این همه نگرانی، یاس و اندوه رهایی خواهیم یافت و آگاهانه، مسؤول و هدفمند زندگی خواهیم کرد و بهره‌وری از مواهب الهی و لذت بخشی زندگی را بیشتر احساس می‌کنیم.

وقتی ما در گذشته زندگی می‌کنیم و مدام برای اشتباهاتمان آه می‌کشیم یا از برخوردی که با ما شده است، گله داریم، اجازه نمی‌دهیم که تجارب دردناک و اشتباهات پیش آمده یا روزگار سخت، بگذرند؛ در واقع، ما خود را به درک حال و آینده‌ای مشابه محکوم می‌کنیم. ما باید بپذیریم که نمی‌توانیم گذشته را تغییر بدهیم. زندگی در لحظه، به معنی آن است که اجازه بدهیم گذشته عبور کند و به آینده اعتماد کنیم. اگر ما مثبت بین بوده و به زمان حاضر خوش بین باشیم، آینده ما نیز مثبت و امید بخش خواهد بود